Rozdział 7: Meeting with family & Perfect plan

Ally

Od razu pobiegłam się pakować. Chowałam wszystko co wpadło mi w ręce. Chciałam jak najszybciej się spakować i w końcu dolecieć. Mam nadzieję że mój plan się powiedzie, bo się zatłukę. Moje MEGA szybkie pakowanie zajęło mi równiutką godzinkę, dzięki czemu, ustanowiłam nowy rekord w pakowaniu się. Gwałtownie porwałam telefon z stolika i napisałam SMS’a do Trish i Deza. 

Zrobiłam sobie kanapki, przebrałam się, poprawiłam makijaż i musnęłam usta, moim ulubionym, wiśniowym błyszczykiem. Po chwili dostałam Sms’a.

  Od Dez’a:      

Uważaj na słonie .xx. Pełno ich tam ;p

  Do Dez’a:

Okey… XD Sądzę że raczej żadnego tam nie spotkam .xoxo.

 

Tsaa… Strasznie dużo wie o Buenos-Aires… Tak więc, jak otrząsnęłam się z zamętu w jaki wprawił mnie Dez, tym swoim tekścikiem, zamówiłam taksówkę, która zjawiła się po 10 minutach. 

Wyszłam przed dom, ciągnąc za sobą 3 duże walizki z ubraniami oraz torbę podręczną i zamknęłam drzwi na klucz. Wepchałam walizki do taksówki i usiadłam wygodnie na swoim miejscu. Na lotnisko dotarliśmy po godzinie. Zwinnie opuściłam swoje taxi i z walizkami skierowałam się w stronę recepcji, gdzie kupiłam sobie bilet na samolot, który odlatuje za 10 minut. Pośpiesznie poszłam w stronę samolotu A15, którym będę leciała. Dałam facetowi od bagaży swoje walizki, a ja sama udałam się już do samolotu. 

Zajęłam swoje miejsce, a po około 5 minutach wystartowaliśmy.

*około 8 godz. Później*

Właśnie wylądowaliśmy. Jestem cała rozpromieniona, bo w końcu zobaczę Nessę, Samanthę, ciocie Alice i Ausa ! Wsiadłam do taksówki, podałam facetowi adres, pod jaki ma mnie zawieść i ruszyliśmy. Dojechaliśmy po niecałej godzinie. Przynajmniej trochę rozejrzałam się po Buenos- Aires. Wysiadłam z taxi, zapłaciłam za przejazd, wzięłam walizki i zadzwoniłam do drzwi, które po chwili się otworzyły, a ja z wrażania puściałam walizki i z piskiem rzuciłam się na siostrę.

- Vaannn !! – krzyczałam uśmiechnięta, a ona tylko głośno się zaśmiała.

- Hej Ally ! –przywitała się jak tylko skończyła się śmiać. Nagle zza jej pleców, wyłoniła się bardzo znana mi sylwetka. Była to, jak nikt inny Samantha. Znowu wykrzyczałam jej imię na cały głos i rzuciłam się na nią. Van i Sam są dla mnie najważniejsze, siostra i jej najlepsza przyjaciółka.. To też moje przyjaciółki. Kocham je bardzo. Potem pokazała się jeszcze moja ulubiona ciocia, od strony mamy. W nią też się rzuciłam. Nie ma to jak spotkać się z najważniejszymi dla ciebie osobami, prawda ? Wyściskałam je bardzo mocno.

- Ally, słonko idź odłóż walizki, dziewczyny Cię zaprowadzą do twojego tymczasowego pokoju. – powiedziała Alice. Zgodnie z jej prośbą razem z dziewczynami poszłam na górę, gdzie znajdował się mój pokój. Kiedy otworzyłam do niego drzwi, myślałam że zaraz zemdleję, on… Był cudowny !

 

Nie było w nim szaf, ale mi to nie przeszkadzało, bo zaraz obok była garderoba, a co najważniejsze będę miała własną łazienkę !

 

Zaczęłam piszczeć i skakać jak jakaś głupia, a dziewczyny się ze mnie śmiały. Po chwili się ogarnęłam i odchrząknęłam głośno.

- A z czego się tak tarzacie po podłodze ? – zapytałam je poważnie, a one znowu parsknęły śmiechem. Och… Tak bardzo mi ich brakowało. Teraz niech się ze mnie śmieją, a potem ode mnie dostaną. Patrzyłam na nie z mordem w oczach, a one nie zwracały na to uwagi. Nagle do pokoju weszła ciocia.

- I co Ally, podoba się pokój ? – zapytała uśmiechnięta. Ja tylko rzuciłam się jej na szyję.

- Bardzo ! – krzyknęłam, a ona głośno się zaśmiała.

- Okey. Ty się rozpakuj, a ja zrobię ci coś do jedzenia. – powiedziała ciocia i poszła na dół. Dziewczyny zostały ze mną i pomogły mi się rozpakować. Nagle zaczęły dziwny temat.

- Ally, czemu ty to robisz ? – zaczęła Nessa. Zmrużyłam na to pytanie oczy.

- Ale w jakim sensie ? – dopytywałam się siostry.

- Ty wiesz o co mi chodzi… - popatrzyła, na mnie, a jak zaprzeczyłam kiwnięciem głowy. – Austin.. O to chodzi. – powiedziała stanowczo.

- Van… Austin to… To ktoś, kto nigdy mnie nie zawiódł, zawsze był przy mnie… Śmiał się ze mną, a nawet płakał kiedy ja to robiłam. Kocham go z całego serca.. – przerwała mi Sam.

- Kochasz go. O to nam chodzi Ally. – rzekła z uśmiechem, a ja się jej przyjrzałam.

- Ja… - znowu mi przerwano.

- Kochasz go z całego serca i my to wiemy, bo właśnie nam to powiedziałaś. – oznajmiła Vanessa. Zatkało mnie… Dopiero co tu przyjechałam, a one… One wiedzą co ja czuję…

- Jeżeli mogę się wtrącić w twoje życie… - zastanowiła się – No sorka, ja zawsze Ci się wtrącam. Na twoim miejscu powiedziałabym mu to jak najszybciej. – skończyła swą przemowę, moja kochana, mądra Sam.

- Dziewczyny… - padłam na swoje łóżko – To nie jest takie proste… My jesteśmy przyjaciółmi, a ja nie chcę tego popsuć. Budowaliśmy tą przyjaźń jakieś półtora roku… W takich sytuacjach, mówię STOP moim uczuciom, które mogą to zepsuć – westchnęłam i dałam upór łzom, które cisnęły się w moje oczy od początku tej rozmowy.

- Ally.. Teraz właśnie NAJWAŻNIEJSZE są twoje uczucia. Jesteś piękna, młoda i silna. Dasz radę się z tym uporać. Nie warto zamykać swoich uczuć w sobie, nie dzieląc się nimi… Z kimś kogo kochasz… Uwierz mi.. – przytuliła mnie Nessa. Może one mają rację ? Może powinnam się otworzyć i powiedzieć mu to prosto w twarz. Wyznać mu to co czuję… Calutką prawdę..

- Macie racje, powiem mu.. – szepnęłam, ale dość głośno by usłyszały to dziewczyny. Słysząc moje słowa, na ich twarzach pojawiły się wielgaśne banany.

- I taką Cię ubóstwiam Al. Musisz byś silna i pewna siebie. – uśmiechnęła się uroczo Sam.

- I pamiętaj, masz przecież nas. Zawsze ci pomożemy, kochana. – powiedziała Van, powtarzając ten sam gest który przed chwilą, uczyniła jej przyjaciółka. Mocno je uściskałam i otarłam ostatnią łzę spływającą mi po policzku. Wzięłam dziewczyny za ręce i poszłyśmy do kuchni, gdzie na stole leżał stos naleśników. Taak.. Ciocia doskonale wie co ja uwielbiam… Szybko skonsumowałam posiłek, udałam się do pokoju, wykonałam wieczorną toaletę, przebrałam się i odpłynęłam w krainę Morfeusza…

*następnego ranka*

*godzina 9:00*

Obudziły mnie promienie słoneczne, gładzące mnie po skórze. Takie uczucie zawsze przyprawia mnie o ciepły dreszczyk. Rozciągnęłam się, ziewnęłam i szybkim krokiem skierowałam się na dół. 

W kuchni, siedziały już dziewczyny i ciocia, którem jadły śniadanie. Zapach posiłku, był smakowity, a co dopiero smak. Normalnie niebo w gębie, cieplutkie gofry z bitą śmietaną. Uśmiechnęłam się sama do siebie i spojrzałam na resztę domowników.

- Czy tu zawsze będzie tak idealnie ? – moje pytanie retoryczne rozniosło się szybko w całym pomieszczeniu, na co wszystkie dziewczyny zaśmiały się głośno. Zasiadłam do stołu, skonsumowałam szybko gofry i poszłam do pokoju. Walnęłam się na łóżko i zastanawiałam, jak ja mu to powiem, no bo przecież nie pobiegnę, wpadnę mu w ramiona i wykrzyczę: „ Czuję do Ciebie coś więcej niż przyjaźń… Ja Cię kocham”, nie ? Kiedy skończyłam rozmyślać, wstałam, poszłam się odświeżyć i przebrać. Gdy wyszłam z łazienki, do mojego pokoju wpadły dziewczyny.

- No hej. – rzuciłam z uśmiechem, a one odwzajemniły gest.

- Ally, chciałaś zrobić Austinowi, taką niespodziankę, nie ? – zaczęła Van.

- Taak.. – odpowiedziałam zdziwiona.

- Mamy dla ciebie pewną ciekawą propozycję. – uśmiechnęła się chytrze Samantha, a ja tylko kiwnęłam zdziwiona głową.

- Co to za propozycja ? – spytałam. Dziewczyny uśmiechnęły się szeroko.

- Violaa !!! – krzyknęły jednocześnie. W krótkim czasie, do pokoju weszła ładna brunetka, była na oko mojego wzrostu i wieku. Taa… To jest Violetta z opowiadań.

- Ally, to jest Violetta. – powiedziała Nessa. – Pomoże nam w tym co dla ciebie wymyśliłyśmy. – oznajmiła ciągle z wielkim bananem. Ja uśmiechnęłam się do nowej przyjaciółki.

- Hej – przywitałam się krótko.

- Cześć. – odpowiedziała uśmiechnięta. Pokazałam dziewczynom na łóżko żeby usiadły. Po paru minutach, prowadziłyśmy już zażartą rozmowę.

- To opowiecie mi co wymyśliłyście ? – zapytałam, przecież w końcu i tak ja tez będę brała w tym udział.

- Tak, więc.. – zaczęła Violetta – Urządzimy „Small Protrusion” (czyt. Mały występ ~ od aut. ;D), na którym będziemy głównie śpiewać i tańczyć. Będziemy w sensie że ty, ja i moi przyjaciele ze Studia, których z tobą poznam za jakąś godzinę, bo już nas z nimi umówiłam. To tak, normalnie zaprosimy ludzi, w tym też Austina. Ty będziesz naszym „Gościem Specjalnym” na tym przedstawieniu i zaśpiewasz kilka wybranych przez siebie piosenek, ok ? – skończyła swoją długą, ale ciekawą przemowę.

- Mnie to pasuje. – uśmiechnęłam się szeroko i przytuliłam dziewczyny. Będę im dużo dłużna, bardzo je kocham, nawet Violę, którą znam zaledwie 15 minut. Okazała się miła, przyjacielska i całkiem mądra. Teraz mam cztery przyjaciółki. (Trish, Van, Sam i Vilu ~ od aut. ;>) Postaram się je, jak najbardziej rozumieć, wysłuchać i pomóc, tak jak one pomagają mi. Znowu gadałyśmy na bezsensowne babskie tematy i zanim się obejrzałyśmy minęła godzina. W miarę szybko się ogarnęłyśmy i całą paczką z mojego pokoju, ruszyłyśmy na spotkanie z przyjaciółmi Violki. Dotarłyśmy na miejsce po kilkunastu minutach. Byliśmy umówieni w Resto, gdzie jak mówi Viola „ Zawsze najlepiej ustala się ważne sprawunki”. Tak więc weszłyśmy do pomieszczenie i za Violettą udałyśmy się w stronę stoliku, gdzie siedziała grupka jej znajomych.

- Cześć wam – przywitała się Viola. – To jest Samantha, Vanessa i nasza Ally – mówiąc imiona wskazywała na nas po kolei. Każda z nas rzuciła szybkie „ Hej”.

- To jest Francesca, Camila, Naty, Federico, Broduey, Marco, Andres, Maxi, Diego i Leon – przedstawiła wszystkich i po chwili, gadaliśmy na różne tematy, aż w końcu doszło do występu. Każdy się na to zgodził, więc tylko odetchnęłam głośno. 

Potem jeszcze sobie pośpiewaliśmy, wypiliśmy koktajle i co najważniejsze dowiedziałam się że Diego to chłopak Violetty. Kiedyś była z Leonem, ale ze sobą zerwali, szkoda.. 

Co do Leona, fajny jest. Cały czas rozmawiałam głównie z nim, na różne śmieszne i głupie tematy. Bardzo go polubiłam. Nawet zaśpiewaliśmy razem jedną piosenkę. Na dobrym humorze ustaliliśmy że przedstawienie będzie za dwa dni. Po całej „ Niby imprezce”, pożegnaliśmy się i każdy wrócił do swojego domu. Cały czas byłam uśmiechnięta. 

Cieszę się, że tu przyleciałam, choć tęsknie za Trish i Dezem. Taak.. Oni zostali sami w wielkim Miami. Boję się pomyśleć co się tam dzieje. 

Zjadłam kolację, umyłam się i w ogóle, założyłam piżamę i położyłam się do łóżka. Posłuchałam chwilę muzyki i rozpromieniona odpłynęłam w krainę Morfeusza…

Yeah ! Napisałam rozdział :D Bardzo wam dziękuję za te 3 komy w poprzednim ;* Trochę późno wstawiam ten rozdzialik, ale grunt że jest, nie ? ;> Teraz stawka większa niż życie XD Jak będzie 5 komów to dodam następny :D Heheszki :D Wredna ja ;p To co ? Pare zdjątek i do następnego, moi kochani ;D