Rozdział 6: This is the end, he left & Do we meet yet ?

Ally

Wyjechał, to koniec. Będę za nim tęsknić. Stałam zamyślona, ale po chwili się ocknęłam i poszłam do samochodu Austina, którym teraz się muszę zajmować… Przynajmniej coś mi po nim zostało. Jak na razie jestem sama, bo Trish i Dez pojechali do pracy na tydzień, trochę dziwne ale wszystko może się zdarzyć. Odpaliłam auto i pojechałam do domu. Dotarłam też po około 45 minutach. Weszłam i spojrzałam na zegarek, była 16:55. Zrobiłam sobie kanapki, odświeżyłam się i przebrałam:

Obejrzałam sobie komedię, kiedy skończyłam była 18:35, więc postanowiłam wyjść na spacer. Zamknęłam za sobą dom i poszłam w kierunku plaży. Jak dotarłam to ściągnęłam swoje buty, bo w końcu kto chodzi po piasku w butach na obcasach, nie ? Szłam sobie brzegiem morza z założonymi słuchawkami i słuchałam piosenki: http://www.youtube.com/watch?v=YJz-loJuBvI&feature=player_detailpage       ( puśćcie sobie, będzie lepszy klimat :D ~ od aut.) Idąc brzegiem, patrzyłam na zachód słońca, był piękny. Ogólnie atmosfera była cudowna, zachód słońca, szum morza, odgłosy mew latających nad głową. Cudo, przez wielkie „C”. Minęło zaledwie kilka godzin, a ja tęskniłam za Austinem, coraz mocniej. Mocno się zamyśliłam, bo jak spojrzałam na zegarek była 20:15. Wróciłam do domu, zjadłam sobie jogurt, umyłam się i poszłam spać.

*2 tygodnie później*

Każdy dzień mijał tak prawie tak samo… Tydzień temu wrócili Trish i Dez, przez co miałam co robić, czyli w większości śmiałam się z nich. Teraz minęły już 2 tygodnie od wyjazdu Austina, a wydaję mi się jakby minęło kilka dobrych lat. Właśnie jestem u Trish i oglądamy sobie „Titanic” przez co cały czas płacze. Cieszę się że Aus ma taką szansę i właśnie ją realizuje, ale naprawdę MEGA za nim tęsknie. Cały czas jest zajęty, dlatego rozmawialiśmy dopiero jeden raz przez Skype. Powiedział że poznał fajnych przyjaciół m.in. jakiegoś Leona Verdasa i Violettę Castillo, którą znam z opowiadań Vanessy, bo ją zna. Co do Van, niedawno do mnie dzwoniła i mówiła że za niedługo może tu wpadnie, ale znając ją, za niedługo znaczy za jakiś rok. Nagle ktoś pomachał mi ręką przez oczami.

- Ally !! Drę się na ciebie już z jakieś 5 minut, a ty lampisz się cały czas w ten głupi stolik ! – krzyknęła Trish. – A tak w ogóle film już się skończył – powiedziała już nieco spokojniej i poszła do kuchni. Ona jest taka wybuchowa, że człowiek nawet by kichnąć nie mógł, bo by ją rozniosło i to ja bym musiała po tym sprzątać. Grunt że Deza niema, bo już by się bili. A mówiąc bili, mam na myśli rzucanie nożami, tarzanie po podłodze, krzyki, piski, talerze rozbijane o głowę i więcej wolę nie mówić. Zapomniałam powiedzieć najważniejszego, niedawno ktoś zdemolował i podpalił szkołę, JUPI !! I mamy 4 miechy przymusowego wolnego, co mi pasuję jak patyk do dziury. Podniosłam się z kanapy i poszłam do kuchni, gdzie przyjaciółka, przed chwilą skierowała swój wybuchowy tyłek. Szykowała coś do jedzenia, co pachniało jak jakiś raj.

- Trish, co robisz ? – zapytałam nie śmiało, chcąc uniknąć dostania nożem w brzuch.

- Hmm, co się robi w kuchni ? No nie wiem.. – zaczęła się ze mną droczyć.

- Chodzi mi, jaki posiłek robisz, że tak się wysłowię – powiedziałam z sarkastycznym uśmiechem na twarzy.

- Robię, makaron z sosem – odpowiedziała w ogólne na mnie nie patrząc – Jak zjemy, to pójdziemy do  Deza – rzekła stanowczym głosem, a ja w ogóle nie miałam zamiaru zaprzeczać.

Makaronik… Mhmm. Wyszłam z pomieszczenia, zostawiając przyjaciółkę. Chciałam się spakować, w sensie schować telefon, moje jabłkowe gumy do życia i wziąć bluzę. Powiesiłam na wieszaku i znowu poszłam do kuchni, gdzie Trish nakładała już na talerze. Szybko zjadłyśmy i poszłyśmy do Deza. Zaraz ?! Do Deza ?!?! Ona i Dez… ZGON ! To już się robi chore.. Więc jak dotarłyśmy do Deza, poszłyśmy do jego pokoju, gdzie walały się śmieci i nie tylko. Nie chciałyśmy tak siedzieć więc od razu pomogłyśmy mu posprzątać. Po robocie, usiedliśmy na podłodze i zaczęliśmy grać w butelkę. Zaczęliśmy od najstarszej czyli Trish. Wypadło na Deza. Już po nim…

- Wyzwanie – rzekł bez wahania.

- Więc Deziuu… Otwórz okno i wykrzycz: JESTEM GEJEM !!!! – powiedziała z bananem na twarzy. Zaczęłam się ryć jak głupia. Dez bez żadnych zaprzeczeń otworzył okno i wykrzyczał to strasznie głośno aż przyszła jego mama i zaczęła się go , czy to na serio. Potem kręcił Dez i wypadło na mnie.

- Wyzwanie – uśmiechnęłam się sztucznie. Chciałam zobaczyć co wykombinuje.. Tsaa.. Ciekawość to moja wielka wada jak i ogromna zaleta.

- Jak obaczysz się z Austinem, to powiesz mu to co ci zacytuję: „ Austin, kochany mój. Ani jednego dnia nie przestałam o tobie myśleć i wywnioskowałam jedno.. Kocham Cię i chcę za Ciebie wyjść.. ‘’ – zaczął się śmiać razem z Trish. Och… Zabije ich. Teraz kręciłam ja i wypadło właśnie na Trish.

- Wyzwanie – oznajmiła również bez wahania jak Dez. Co my mamy z tymi wyzwaniami ?????

- OK ! Pocałuj Deza w stopę ! – krzyknęłam i wybiegłam z domu przyjaciela, chcąc uniknąć gwałtownej śmierci. Szłam sobie powoli, aż dotarłam do domu. Umyłam się i zjadłam kolację. Usiadłam wygodnie na kanapę i oglądałam film, kiedy nagle zadzwonił mój telefon.

- Halo ?

- Ally ? Cześć kochana !

- Van ! No hej, co tam u ciebie ?

- Dobrze. Wiesz że widziałam się z Austinem?

- Tak ? To super…. Zaraz czekaj ?!

- Ally?

- Van !! No to przecież banalne !!! Mogę do Was wpaść ?

- Jeszcze czego Ally !!! No pewnie że tak ! Powiem cioci żeby przyszykowała Ci pokój i jutro przyjeżdżaj !

- Aaaa !!! Zobaczę się z Ausem ! Dobra Van to ja się pakuję, pa !

- No pa ! – rozłączyłam się i poszłam pakować. Mam już nawet plan. Do tego będzie mi potrzebna Violetta. Tak więc zaczęłam się pakować, skacząc z radości z myślą o wydarzeniach następnego dnia !

______________________________________________________________________
 

OKEY ! Rozdział 6 jest ! Teraz ważne : Jak będą przynajmniej 3 komy to napisze next ! Bez komów rozdziału nie ma ;> XD Na serio ! No proszę Was.. Niby już ponad 800 odwiedzin, a jest tylko około trzech komentarzy ;< BŁAGAM WAS :D

~ Pozdrawiam Was ciepluteńko ;*